In augustus 1992 verscheen in De Standaard een openhartig interview met een moeder en haar dochter. Het meisje was in 1970 geboren met het Treacher-Collins syndroom, een aangeboren aandoening die het gezicht zichtbaar beïnvloedt. Voor het eerst werd in een breed publiek medium gesproken over het leven met een gelaatsafwijking. Het taboe en stigma rond zichtbare afwijkingen in het gezicht werden doorbroken.

Het artikel bracht veel teweeg: het raakte niet alleen bij de lezers een gevoelige snaar, maar maakte ook een maatschappelijke nood zichtbaar. Er bleek een duidelijke behoefte aan erkenning, ondersteuning en lotgenotencontact. Personen met een aangeboren gelaatsafwijking en hun families hadden nood aan een plek waar hun stem gehoord werd – en aan een organisatie die hun belangen kon verdedigen.

Nog datzelfde jaar, in 1992, werd de Vereniging voor Aangeboren Gelaatsafwijkingen – VAGA vzw opgericht.
Sindsdien zet VAGA zich met overtuiging in voor mensen met een opvallend uiterlijk, hun naasten en zorgverleners. We bouwen bruggen tussen de getroffen personen en de samenleving, door in te zetten op verbinding, beeldvormingen kennisdeling.